Een Belgisch feest in de tropen, terwijl het in eigen land in het honderd dreigt te lopen…

Habari zeno,

Terwijl in eigen land zwemvijvers verboden worden, priesters zich op het verkeerde pad begeven, de Belgische coureurs het laten afweten in het wielervoorjaar en het gewauwel over het communautaire zijn hoogtepunt bereikt, gaat alles hier in Kigoma zijn gewone gangetje. Ulrike haar 27ste verjaardag werd uitbundig gevierd op een tropisch strand. Samen met 8 andere Belgen (bezoek van onze huisgenoten) hebben we  van een barbeque genoten. Verse visjes uit het meer werden lustig verorberd.

De dertiger jaren van Ulrike komen in zicht. Stillaan geraakt ze haar wilde haren kwijt en komen de eerste ouderdomsverschijnselen bovendrijven. Ulrike kreeg grijze haren toen ze merkte dat haar dikke teennagel het volledig begaf . Hopelijk komt er snel een nieuwe in de plaats…

Op volgende link kan je enkele foto’s van Ulrike haar verjaardag bekijken…

http://picasaweb.google.nl/Vincent.Ulrike/KopieVanVerjaardagenujiji?feat=directlink

Inclusief onderwijs op zijn Tanzaniaans

Habari za kazi?

Elke woensdagvoormiddag bezoeken we de school waar de kinderen van Bangwe “inclusief onderwijs” volgen.  De klassen zijn zeer omvangrijk (minstens 100 kinderen per klas) wat het bijna onmogelijk maakt voor de juf om deze kinderen gepast te begeleiden. Het lesgeven bestaat voornamelijk uit opdreunen wat de leraar voorzegt, inzicht ontbreekt vaak.

Daarom halen we de kinderen wekelijks uit de klas voor individuele begeleiding. In de klas ligt het tempo/niveau veel te hoog. Ze moeten al kunnen rekenen, schrijven en lezen. De kinderen van Bangwe  beheersen de lees-, schrijf- en rekenvoorwaarden nog niet. Deze achterstand proberen we weg te werken. Bovendien is er ook een doof jongetje Omari, een heel intelligent  kereltje. De juf weet niet eens dat hij doof is, dus van een gepaste begeleiding kunnen we moeilijk spreken. Omari heeft zelf geleerd zijn stem te gebruiken en Ulrike tracht zijn spraak verder te stimuleren. Het is spijtig dat eens we vertrekken de begeleiding ook stopt en hij waarschijnlijk zijn mogelijkheden niet volledig gaat kunnen ontplooien. In België had Omari, mits gepaste begeleiding, zijn spraak veel beter kunnen ontwikkelen.

Op volgende link kan je de foto’s bekijken

http://picasaweb.google.nl/Vincent.Ulrike/KopieVanBangweschool?feat=directlink

Aan de rand van het bos drinken we rode wijn uit Stellenbosch

Furahia Pasaka!

Tijdens de paasvakantie (Pasaka) hebben we ons eigen getrakteerd op een overnachting in een lodge aan de rand van een natuurgebied net buiten Kigoma. Het bos waar apen koning zijn mondt uit aan Jacobson Beach (zie vorige verslagen). Luxe in het midden van de natuur. We hebben een lekkere pasta bereid (in een propere keuken, hoera!) en als afsluiter genoten van een Stellenbosch.

Op volgende link kan je de foto’s bekijken

http://picasaweb.google.nl/Vincent.Ulrike/KopieVanOVernachtjacob?feat=directlink

Daar zijn de bergen van Congo!

Een zwoele avond op het strand van Aqua Lodge, een warme bries zorgt niet voor de gewenste verkoeling. Zweetdruppels parelen neer op onze gebruinde huid en met dorstige teugen ledigen we onze tweede Safari van de avond. Aan de overkant van het meer zien we de contouren van de bergen van Oost-Congo. De avondzon die langzaam achter het hooggebergte kruipt geeft een warme roodgele teint over het kabbelende water.

Enkele maanden geleden was het ondenkbaar om de Congolese bergen te aanschouwen. We zagen enkel een eindeloos wateroppervlak. Het stof van het droge seizoen ontnam ons de mogelijk om de heuvels waar te nemen. Door de afgelopen stortregens hebben de bergen hun gelaat getoond.

Bekijk op volgende link de foto’s

http://picasaweb.google.nl/Vincent.Ulrike/Daarzijndebergenvancongo?feat=directlink

Ons Tanzaniaanse ritme…

Habari za leo,

In België breekt de vakantie aan, in Kigoma is hij reeds begonnen. Het Instituut sluit voor 14 dagen de deuren… Rondtrekken zit er voor ons deze periode niet in. Hevige stortbuien maken de wegen onbegaanbaar of zorgen voor lange wachttijden en frustratie. We besloten om, tussen het watergekletter door, te genieten van het zonneke. Het regenseizoen bestaat voornamelijk uit zon, afgewisseld met 1 a 2 regenvlagen per dag. Totaal anders dus dan het druilerige België. Maandag gaan we overnachten in een pensionnetje aan een tropisch strand, ver weg van de bewoonde wereld, diep verscholen in het woud, waar apen tierig spelen. Nog steeds goede vooruitzichten dus. Ons Tanzaniaanse ritme, dat bestaat uit hard werken maar op het gepaste moment ook luieren onder een palmboom, bevalt ons wel. Op volgende link kunnen jullie vaststellen hoe Ulrike zich aangepast heeft aan dit Tanzaniaanse ritme.

http://picasaweb.google.nl/Vincent.Ulrike/UlrikeSlaapt?feat=directlink